Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Σταυρέ του Χριστού, Χριστιανών η ελπίς, πεπλανημένων οδηγέ, χειμα- ζομένων λιμήν, εν πολέμοις νίκος, οικουμένης ασφάλεια, νοσούντων ιατρέ, νεκρών η ανάστασις, ελέησον ημάς.

(Ιδιόμελο του Όρθρου).

«…εμοί δε μή γένοιτο καυχάσθαι ει μή εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω.…» μας διδάσκει ο μέγας Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολήν (ΣΤ’ 14).

Από τα πρώτα χρόνια, τα χρόνια των Αποστόλων, η Εκκλησία μας τιμά και προβάλλει τον Τίμιο Σταυρό ως σύμβολο αγάπης και σωτηρίας. Ο σταυρός από όργανο τιμωρίας γίνεται με τη θυσία του Κυρίου όργανο σωτηρίας γίνεται «σύμβολο ποθητό και αξιαγάπητο» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Ο Χριστός έπαθε και πέθανε πάνω στο Σταυρό «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν» όπως ομολογούμε στο σύμβολο της πίστεως. Και η θυσία αυτή δείχνει το μέγεθος της αγάπης του Θεού για μας. Μιάς αγάπης χωρίς ιδιοτέλεια, σκοπημότητα και υστεροβουλία. Μιάς αγάπης τέτοιας και υπέρμετρης τόσον ώστε «…τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον…» (Ιωάνν. Γ΄ 16).

Γιαυτό ο Σταυρός θεωρείται ως σύμβολο αγάπης. Ο Σταυρός έδειξε σε μας το μέγεθος της αγάπης του Σωτήρα μας. Έγινε λοιπόν κριτήριο και μέτρο της αγάπης μας ο Σταυρός. Και γιαυτό δεν πρέπει ο χριστιανός στη ζωή του ούτε σαν σύμβολο αλλά ούτε και σαν δοκιμασία να τον αποφεύγει. Είναι δύναμη και αγιασμός για τον κάθε πιστό ο Σταυρός και γιαυτό σε κάθε περίσταση, κάθε στιγμή στη ζωή μας πρέπει να την σφραγίζουμε με το σημείο του σταυρού. Συνοδεύει την κάθε προσευχή μας το πρωί με την έγερση, με την αναχώρησή από το σπίτι και την έναρξη κάθε εργασίας, πρίν και μετά το φαγητό, με το τέλος της εργασίας και την επιστροφή μας, μέ την κατάκλησή μας το βράδυ. Σε καθέ δυσκολία, λύπη ή χαρά. Ο Σταυρός είναι βεβαίωση και ομολογία πίστης. Εκδήλωση αγάπης. Επιβεβαίωση των λόγων του Κυρίου «απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. Η’ 34).

Ο Σταυρός του Κυρίου είναι μωρία και σκάνδαλο ( Α΄ Κορινθ. Α΄22) για τον σύγχρονο άνθρωπο πού βαδίζει οδό ανθρωποκεντρισμού και τεχνογνωσίας ως μόνης δυνατής ελευθερίας και θεοποιήσεως. Και είναι δρόμος επικίνδυνος γιατί δημιουργεί μια κοινωνία χωρίς αγάπη, θυσία και σταυρό. Δεν μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να δώσει λύσεις και απαντήσεις στα τρομερα αδιέξοδα που τον πνίγουν καθημερινά. Ο παραλογισμός και η απόγνωση που σήμερα είναι κυρίαρχα δεν νικούνται και δεν αντιμετωπίζονται με τεχνιτά μεσα και φιλοσοφίες. Τιποτα το ανθρώπινο και τεχνιτό δεν μπορεί να πετύχει το πέρασμα εκ του θανάτου εις την ζωή. Κανένα ανθρώπινο κατασκεύασμα η τέχνασμα δεν μπορεί να κάνει την υπέρβαση αυτή.

Γιαυτό και «ευδόκησε ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας» Η αποδοχή του σταυρού ως συμβόλου αγάπης μας προστατεύει

από αυτήν την αυτοειδωλοποίησή μας και την καταστροφική για μας ιδέα του υπερανθρώπου και αυτοθεουμένου και μας χαρίζει τη θεία ταπείνωση όπου ανακαλύπτουμε την πραγματική αλήθεια και ελευθερία.

Είναι ένα μετρο διαφορετικό ο Σταυρός. Ένα μέτρο θεϊκό για να μετρούμε και να ξαναμετρούμε τα πράγματα και τη ζωή μας. Αναφέρει ο π. Μιχαήλ Καρδαμάκης ότι «..στο εξής ο άνθρωπος κρίνεται από τη στάση του απέναντι στο σταυρό του Χριστού. Η χριστιανική ζωή δεν εξαντλείται στα όρια του καλού και του κακού της ηθικής, αλλά στη μετάνοια και την αμετανοησία, αντίστοιχα, των δύο ληστών, δεξιά και αριστερά του Σταυρού του Κυρίου».Και υπάρχει ένας ωραιότατος ύμνος στην ακολουθία των Αγίων Παθών όπου ιστορείται ο Σταυρός ως μοναδικό μέσον σωτηρίας: «Διά ξύλου ο Αδάμ Παραδείσου γέγονεν άποικος˙διά ξύλου δε Σταυρού ο ληστής παράδεισον ώκεισεν˙ ο μεν γαρ γευσάμενος εντολήν ηθέτησεν του ποιήσαντος˙ο δε συσταυρούμενος, θεόν ωμολόγησε τον κρυπτόμενον…»

Αυτό σημαίνει ότι για να δεί τά πράγματα ετσι διαφορετικά ο άνθρωπος και να μπορέσει να εννοήσει το μυστήριο και το θαύμα του Σταυρού πρέπει να εχει νουν Χριστού και να βαδίζει την οδο των εντολών Του να δείξει με όλη τη δύναμη της ψηχής του και της καρδιάς του και της υπάρξεώς του την αγάπη του για το Χριστό.

Το Εξαποστειλάριο της Εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού αναφέρει ότι ο Σταυρός είναι ο πιστός φύλακας ολοκλήρου της οικουμένης. Είναι η ωραιότητα και το κόσμημα της Εκκλησίας. Των βασιλέων η δύναμη. Ο Σταυρός είναι το στήριγμα των πιστών χριστιανών, η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων.

Ο Σταυρός, το σύμβολο της σωτηρίας του ανθρώπου, πρέπει να συνοδεύει κάθε πιστό κάθε στιγμή της ζωής του. Να να γίνεται το σημείο του σταυρού με πίστη, σεβασμό και προσοχή. Και να γίνεται σωστά πάντα το σημείο του σταυρού. Χωρίς βιασύνη. Με ευλάβεια. Να γνωρίζουμε τι κάνουμε εκείνη τη στιγμή και γιατί το κάνουμε. Να μάθουμε ότι το σημείο του σταυρού γίνεται με την ένωση των τριών πρώτων δακτύλων του δεξιού μας χεριού που συμβολίζουν την αδιαίρετη Αγία Τριάδα και τα υπόλοιπα δύο δάκτυλα ενωμένα στην παλάμη συμβολίζουν τη θεία                          

και την ανθρώιπνη φύση του Χριστού (όπως δείχνει το σχήμα παρακάτω).

                   

Κάνουμε δηλ. με τον τρόπο αυτό συμβολική ομολογία της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Το σημείο του σταυρού δεν γίνεται ούτε σε σχήμα Χ ούτε και σε ακραίες εντελώς μηχανικά περιπτώσεις σαν να παίζουμε κιθάρα. Τοποθετούμε το χέρι πρώτα στο μέτωπο οπου ομολογούμε την αγάπη και την πίστη μας στο Θεό. Κατόπιν στην κοιλιά και δηλώνουμε με την κίνηση αυτή ότι προσφέρουμε στον Κύριο όλες τις επιθυμίες και τα συναισθήματά μας. Εν συνεχεία στο δεξιό και τέλος στον αριστερό ώμο ομολογώντας με τον τρόπο αυτό ότι αφιερώνουμε σ’ Εκείνον κάθε σωματική μας δραστηριότητα.

Έτσι με πίστη, μυστικά, φανερώνεται στο πιστό άνθρωπο και αποκαλύπτεται το μυστήριο του Σταυρού και γίνεται από ξύλο ατιμίας ξύλο ζωής και σωτηρίας. Διότι πάνω στο σταυρό ο Χριστός πέθανε για μας και εμείς όταν αποδεχτούμε το γεγονός αυτό σταυρώνουμε πάνω στο σταυρό τον παλιό άνθρωπο με όλα τά πάθη του.

  Επιστροφή στή Σελίδα ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ